Χωρίς να το έχουμε καταλάβει, μπαίνουμε στην μετακαπιταλιστική εποχή. Στο επίκεντρο της γενικότερης αλλαγής που έρχεται είναι η τεχνολογία των πληροφοριών, νέοι τρόποι εργασίας και η κοινόχρηστη οικονομία. Οι παλιοί τρόποι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να εξαφανιστούν, αλλά ήρθε η ώρα να γίνουμε ουτοπικοί.

Οι κόκκινες σημαίες και τα ”επαναστατικά” τραγούδια του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, καθώς και η προσδοκία ότι οι τράπεζες θα εθνικοποιούνταν, αναβίωσε για λίγο το όνειρο του 20ου αιώνα: την αναγκαστική καταστροφή της αγοράς από την κορυφή. Για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα, αυτός ήταν ο τρόπος που η Αριστερά συνέλαβε το πρώτο στάδιο μιας οικονομίας πέρα από τον καπιταλισμό. Η δύναμη θα εφαρμόζονταν από την εργατική τάξη, είτε στην κάλπη είτε στα οδοφράγματα. Η κατάσταση θα ήταν ο μοχλός. Η ευκαιρία θα έρχονταν μέσα από συχνά επεισόδια οικονομικής κατάρρευσης.

Η γαστρονομία αποτελεί μεγάλο μέρος της πολιτιστικής παράδοσης της Μεσσηνίας. Η αυθεντική Μεσσηνιακή κουζίνα είναι μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές κουζίνες της μεσογειακής διατροφής όπου πρωταγωνιστούν αγνές πρώτες ύλες με κυρίαρχη την ελιά της Μεσσηνιακής γης. Ο γαστρονομικός αυτός προορισμός επιφυλάσσει εκπλήξεις που θα επιτρέψουν στους επισκέπτες να γνωρίσουν μια άλλη πτυχή του πολιτισμού αυτού του ευλογημένου τόπου και να εμπλουτίσουν την ταξιδιωτική τους εμπειρία.

Αρχικά, αξίζει να αναφέρουμε κάποια από τα ντόπια προϊόντα που είναι στην διατροφή των Μεσσήνιων εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Η ποικιλία των μεσσηνιακών ελιών, τσακιστές με λεμόνι, μαύρες Καλαμών, χαρακτές ξιδάτες και θρούμπες, φιγουράρουν στα ράφια καταστημάτων διεθνώς, όπως επίσης και το ντόπιο ελαιόλαδο. Επίσης παγκοσμίου φήμης είναι και τα μεσσηνιακά κρασιά, οι αποξηραμένες σταφίδες και τα σύκα, ενώ ένα αγνό παραδοσιακό, φημισμένο γλύκισμα αποτελεί το παστέλι που με τις εξαιρετικές του ιδιότητες εμφανίζεται σε διάφορους ευφάνταστους συνδυασμούς.

Ντοκουμέντο

Με αφορμή την κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη και τη στάση της στο ελληνικό ζήτημα και όχι μόνο, το tvxs.gr αναδημοσιεύει ένα ντοκουμέντο από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με τη δήλωση ενός υψηλόβαθμου στελέχους των ναζί, λίγο μετά τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το 1945. Αν η δήλωση του ναζί είναι πραγματική - όπως αναφέρει το δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας - έρχεται ως μια προφητεία που σήμερα επιβεβαιώνεται και πλέον μένει να φανεί αν η Γερμανία θα διαλύσει για τρίτη φορά μέσα σε έναν αιώνα την Ευρώπη.

Η Μεσσηνιακή Γη αποτελεί ένα από τα θαύματα της φύσης, όπως αναφέρει και ο Ευριπίδης είναι ‘κατάλουστη από μύρια κρυστάλλινα νερά’, γη φωτεινή που λούζεται από το άρμα του ήλιου όταν ανατέλλει από το άπειρου κάλλους βουνό του Ταΰγετου.  Η καταπράσινη φύση της Μεσσηνίας, ένας παράδεισος με τρεχούμενα νερά και πλούσια βλάστηση συναντά το γαλάζιο του Ιονίου. Η γραφική πολιτεία της Πύλου, τα παραδοσιακά χωριουδάκια, η εξωτική γαλαζοπράσινη ακρογιαλιά της Βοϊδοκοιλιάς, αλλά και η Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, συνθέτουν ένα τοπίο ονειρικό.

(Πέμ. 9/7/15 - 08:04)

Του ΣΤΑΘΗ*

Μια μικρή ιστορία (διότι και στο μέλλον θα έχουμε μικρές ή μεγάλες πικρές ιστορίες - είναι αναπόφευκτο). Ο κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλη τη διάρκεια της πεντάμηνης, αγωνιώδους διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο κ. Κ. Τσουκαλάς έλαμψε διά της απουσίας του. Δεν έλαβε τον λόγο, δεν είπε λέξη, δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για οτιδήποτε,

πλην όταν, κατά την προτεραία του δημοψηφίσματος, ξιφούλκησε εναντίον της απόφασης Τσίπρα για αυτό το δημοψήφισμα! Δεν θα το έλεγα πισώπλατο χτύπημα, διότι ήταν κατάστηθο.

Βεβαίως, ο κ. Τσουκαλάς έχει δικαίωμα στη γνώμη του, αλλά θα την άκουγα με περισσότερη προσοχή αν είχα επίσης ακούσει τη γνώμη του και για ένα κάποιο άλλο ζήτημα, έστω ένα!