«Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Παρακολουθήστε ένα συγκλονιστικό άρθρο με ένα δήμαρχο και μια πόλη που ανατρέπουν όλα όσα μας περιγράφουν ως δεδομένα οι πολιτικοί μας και οι εταίροι μας.

της Γεωργίας Χρ. Κουτσούκου 17 Σεπτεμβρίου 2016 • Wiki • σταφίδα, Καλαμάτα, σταφιδική κρίση, εξαγωγές, ιστορία της σταφίδας, Πελοπόννησος, μαρμελάδα, μαρμελάδα με κορινθιακή σταφίδα, κορινθιακή σταφίδα

«Αγάλι αγάλια, φύτευε ο γεωργός τ’ αμπέλι
κι αγάλι αγάλια έγινε η αγουρίδα μέλι»

Τη σταφίδα την λατρεύω. Από παιδάκι τρελαινόμουν με το κτήριο του ΑΣΟ στο λιμάνι της Καλαμάτας. Τα καλοκαίρια πήγαινα στον Άρη και, αφού η κυρία Αγγελική μου έπαιρνε τα μυαλά με ψωμί, λάδι, τριμμένη ντομάτα και τυρί, ερχόταν η θεία Βασιλική και με απογείωνε με σταφύλι από το κλίμα και τυρί. Αναμνήσεις και γεύσεις που παραμένουν ζωντανές στη μνήμη, ακόμα και μετά το αλτσχάϊμερ.

«Πριμαρόλια» στο λιμάνι της Πάτρας, τα πλοία που έφευγαν φορτωμένα με τη νέα σοδειά του «μαύρου χρυσού» της εποχής, τη σταφίδα, με προορισμό τα λιμάνια της Ευρώπης και της Αμερικής.

Όλη η Πελοπόνησσος (και κυρίως η Κορινθία) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σταφίδα, παρότι η καλλιέργειά της ήταν σχετικά περιορισμένη μέχρι την απελευθέρωση του 1830. Από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, η καλλιέργεια της σταφίδας άρχισε να παίρνει εντυπωσιακές διαστάσεις, λόγω της εξωτερικής ζήτησης του προϊόντος στην ευρωπαϊκή αγορά και κυρίως την αγγλική. Μέχρι το 1860 οι εκτάσεις των σταφιδάμπελων έφταναν τις 150.000 στρέμματα περίπου, παράλληλα ο όγκος της παραγωγής δεκαπλασιάστηκε ακολουθώντας τις αυξανόμενες εξαγωγές. Φεύγαν τα πλοία γεμάτα σταφίδα από τα λιμάνια της Πελοπονήσσου, με προορισμό τις μεγάλες αγορές του εξωτερικού και κυρίως την Αγγλία. «Πριμαρόλια» τα έλεγαν και ήταν τα πρώτα φορτία που έφευγαν για τους δρόμους της σταφίδας. Λέξη ξενοφανής, ανήκει στο σταφιδικό λεξιλόγιο της εποχής.

«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε έθνη. 
Ελέγξτε το φαγητό και θα ελέγχετε τον κόσμο». 
Χένρι Κίσινγκερ 1974

Οι γεωργικοί σπόροι είναι η βάση της διατροφής μας, στην ουσία είναι η αφετηρία της διατροφικής αλυσίδας του ανθρώπου και ο βασικός κρίκος της ανθρώπινης ανάπτυξης.

Να όμως που εταιρείας όπως η Monsanto, η Seminis, η Bayer- Aventis, η Dupont, η Syngenta, η Νovartis η Pioneer, η AstroZeneca ιδιωτικοποίησαν και μονοπώλησαν την σποροπαραγωγή, μεθοδευμένα εξαφάνισαν τις τοπικές και φυσικές ποικιλίες, δημιούργησαν και  κατοχύρωσαν, με πολιτικές αποφάσεις, εμπορικά κανάλια, και ακόμα χειροτέρα δημιούργησαν την «πνευματική ιδιοκτησία» τους επί των γεωργικών προϊόντων. Αυτό σημαίνει ότι ο αγρότης δεν μπορεί να συλλέξει και να φυλάξει τους σπόρους του διότι δεσμεύεται με συμβόλαιο να τους αγοράζει κάθε χρόνο με βάση τους όρους της εμπορίας και του μάρκετινγκ που καθορίζει η πολυεθνική εταιρεία. Έτσι οι εταιρίες αποκτούν το αποκλειστικό «δικαίωμα χρήσης του σπόρου» που τους «ανήκει πνευματικά», καθώς και των πωλήσεων  οποιουδήποτε παράγωγου προϊόντος προέρχεται από αυτόν τον σπόρο.

Η πολυεθνική αγροχημικών  Monsanto αποδέχθηκε την τελευταία προσφορά για την Bayer , αφήνοντας έτσι τους ελεύθερη να δημιουργήσει την ηγετική θέση στον κλάδο και την αυξημένη λειτουργία πραγματοποιείται μέσω μετρητών. Η επίσημη ανακοίνωση της συγχώνευσης, η οποία εμφανίζεται μετά από μια περαιτέρω αύξηση στην προσφορά για την αγορά του γερμανικού ομίλου επισημοποιήθηκε πριν από το άνοιγμα της Wall Street. Η ένταξη αναμένεται να ολοκληρωθεί κατά το τέλος του 2017, ακόμη και πριν από την εξέταση πρέπει να υποβάλλεται στις ρυθμιστικές αρχές, διότι αυτό ανοίγει μια νέα εποχή στον κόσμο της γεωργίας.

Οι συζητήσεις άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά την περασμένη εβδομάδα. Η Bayer πληρώνει $ 128 σε μετρητά για κάθε μία μετοχή. Αυτό ισοδυναμεί να καταβάλει 56 δισεκατομμύρια δολάρια (49.890 δισεκατομμύρια ευρώ) για τους τίτλους της εταιρείας των ΗΠΑ. Η αξία της συναλλαγής είναι περίπου 66 διεκατομμύρια δολάρια (58,5 δισεκατομμύρια ευρώ) συμπεριλαμβανομένου του χρέους και περιλαμβάνει 2 δισεκατομμύρια δολάρια αποζημίωση σε περίπτωση που αποτύχει. Η πρώτη φορά που η γερμανική εταιρεία έκανε μια προσφορά τιμής του Μαΐου ήταν $ 122, το οποίο οι ΗΠΑ θεωρούνται ανεπαρκείς.

τα εγκλήματα των ναζί δεν παραγράφονται!- Δείτε το σποτ διεκδίκησης των αποζημιώσεων για το Ολοκαύτωμα (βίντεο)

Από τις 14 έως τις 16.9.1943 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής δολοφόνησαν άνανδρα και εν ψυχρώ, με βάση ένα καλά μελετημένο σχέδιο, 401 ανθρώπους, ενώ κατέστρεψαν τα χωριά της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας, σε ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων κατά την περίοδο της Κατοχής ανέρχεται σε 461. Ευλόγως λοιπόν, ο Σεπτέμβρης για το λαό της μαρτυρικής και ηρωικής επαρχίας Βιάννου, που αντιστάθηκε όσο λίγοι στο φασισμό, είναι μήνας ιερός, μήνας άφατου πόνου, πένθους και θλίψης. Αλλά και μήνας κορύφωσης του αγώνα για Δικαιοσύνη και Αποζημίωση, Δικαιοσύνη και Επανόρθωση!

Οι πολυεθνικές είναι βουτηγμένες στο αίμα και στην εξαπάτηση. Όλες οι πολυεθνικές. Ιδιαίτερα στον χώρο της τεχνολογίας, τίποτα από τα προηγούμενα δεν είναι σχήμα λόγου. Ούτε το αίμα, ούτε η εξαπάτηση. Και δεν αναφερόμαστε στο γεγονός πως σχεδόν όλες οι τεχνολογίες έχουν αναπτυχθεί πρωτίστως για στρατιωτικούς σκοπούς, μα στον κοινωνικό παρασιτισμό τους τότε και σήμερα.
Οι ΗΠΑ, το προπύργιο του καπιταλισμού, έχουν εφεύρει ένα σύστημα που οι καθιερωμένες σήμερα πολυεθνικές δεν θα ήταν και πολλά, αν δεν βασιζόντουσαν στον κρατικό κουβαρντά, στα παγκόσμια ταμεία και στο οικονομικό σύστημα, πετυχαίνοντας μια ισχυρή αντινομία: από την μια την κοινωνικοποίηση της παραγωγής, και από την άλλη την ιδιωτικοποίηση του παραγόμενου πλούτου [η «δημιουργική» καταστροφή της Τεχνολογίας]. Είναι επίσης, γεγονός αδιαμφισβήτητο πως κανένας κραταιός επιχειρηματίας δεν ρισκάρει δικά του χρήματα και όσο πιο μεγάλη είναι μια εταιρεία, τόσο πιο δεδομένο είναι αυτό. Το παν είναι να μένουν ευτραφείς και χαρούμενοι οι μέτοχοι και τα στελέχη των πολυεθνικών.