Το ακριβές ποσό της εξαγοράς δεν έχει ανακοινωθεί, ωστόσο το ύψος του την τοποθετεί στις μεγαλύτερες επενδυτικές κινήσεις των τελευταίων ετών σε ελληνική εταιρία υψηλής τεχνολογίας.

Πως νιώθει μια δημοσιογράφος, με πάνω από 20 χρόνια ενασχόλησης με το χώρο του ραδιοφώνου, σε ένα χώρο όπου υπάρχουν 1.000 συλλεκτικές ραδιοφωνικές συσκευές; Μα απλά σα να βρίσκεται στον... παράδεισο.

Δυο χρόνια από το Δημοψήφισμα, το μεγάλο ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015 παραμένει η σημαντικότερη αγωνιστική παρακαταθήκη της μεταπολίτευσης: Η στιγμή που μια εκπληκτικά μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία σε συνθήκες πρωτοφανείς στην παγκόσμια ιστορία – εκλογική διαδικασία με κλειστές τράπεζες – εγκαταλείποντας στάσεις ανάθεσης ετοιμάζεται να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια.


Το γεγονός ότι μια βδομάδα αργότερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη στήριξη της, συντριπτικά ηττημένης, μνημονιακής «αντιπολίτευσης» εξαέρωνε τη σημαντικότερη λαϊκή στήριξη που προσφέρθηκε ποτέ σε κυβέρνηση στην πιο κρίσιμη μεταπολεμικά μάχη αντίστασης και χειραφέτησης, δε μειώνει σε τίποτα τη σημασία της λαϊκής νίκης. Κάνει ωστόσο πολιτικά αποκρουστικότερη τη μεταστροφή που ακολούθησε την άνευ όρων συνθηκολόγηση μιας κυβέρνησης που είχε εκλεγεί με ηχηρή απελευθερωτική εντολή. Και όχι μόνο πολιτικά αποκρουστική: Η λαϊκή απόφαση να μην υπογραφεί ένα καινούργιο – Τρίτο - Μνημόνιο ήταν συντριπτική και ως προς την έκταση της λαϊκής συμμετοχής. Ξεπερνώντας με άνεση το συνταγματικό όριο γνωμοδοτικής απόφασης σε δημοψήφισμα, κατέστησε τη λαϊκή βούληση απελευθέρωσης από την τροϊκανική τυραννία και τη μνημονιακή δουλεία ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ και ΑΝΕΚΛΗΤΗ. Ο παραμερισμός μιας δεσμευτικά εκφρασμένης λαϊκής βούλησης χωρίς οποιαδήποτε συνέπεια - η πιο τρανταχτή απ’ όλες τις περιπτώσεις παραβίασης της τυπικής και ουσιαστικής λειτουργίας της πολιτικής δημοκρατίας και νομιμότητας - άνοιξε ένα μεγάλο λογαριασμό: Μέχρι σήμερα επίσης συνταγματικά ανεξόφλητο.

Η μάχη αυτή, συνέβη τον Ιούλιο του 1944 μεταξύ Ελλήνων αντιστασιακών και Γερμανών κατακτητών. Στην τοποθεσία "κορδέλες", στον ποταμό Σέλα, μεταξύ Αμπελοφύτου (Αγορέλιτσα) και Χώρας, αντάρτες του ΕΛΑΣ έστησαν ενέδρα σε γερμανικό στρατιωτικό κομβόι, όπου και νίκησαν κατά κράτος. Η ιστορική αυτή μάχη δόθηκε από το 1ο τάγμα του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Στρατιωτικός Διοικητής ήταν ο μόνιμος ταγματάρχης Ηλίας Σφακιανάκης, άλλως «Μπαρμπαλιάς», ενώ Καπετάνιος του Τάγματος ο Δημ. Καλδής.

Ακολουθεί απόσπασμα από το ιστορικό της μάχης, που γράφτηκε από τον Νίκο Μέλιο, μόνιμο αξιωματικό, Διοικητή του 2ου Λόχου του 19ου τάγματος του ΕΛΑΣ.

«17 Ιούλη 1944, η πολιτική οργάνωση της περιοχής δίνει την πληροφορία ότι η γερμανική φάλαγγα αυτοκινήτων θ’ αποχωρήσει τις προσεχείς μέρες από την Πύλο, με κατεύθυνση Γαργαλιάνους – Κυπαρισσία.

Η κοινότητα της κοινοκτημοσύνης που παρέχει εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη και wi-fi

Ο μέγας νικητής των βρετανικών εκλογών είναι το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα του Εργατικού Κόμματος που εκφράστηκε στο πρόσωπο του Τζέρεμι Κόρμπιν. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

1. Δημόσιες επενδύσεις 250 δις σε υποδομές την επόμενη δεκαετία με χρηματοδότηση μέσω κρατικού δανεισμού και με δημιουργία επενδυτικής τράπεζας.
2. Κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων κα μεγάλου μέρους της παραγωγής ενέργειας.
3. Κατάργηση των διδάκτρων για την ανώτατη παιδεία.
4. Σημαντική αύξηση των δαπανών για το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
5. Αύξηση του κατώτατου μισθού περίπου 40%.
6. Κατασκευή 1.000.000 κατοικιών.
7. Αύξηση της φορολογίας των πλουσίων (με εισόδημα άνω των 80000 λιρών) και των επιχειρήσεων.
8. Επιβολή φορολογίας στις χρηματοοικονομικές πράξεις.

Πρόκειται για κλασική σοσιαλδημοκρατία, μια μορφή Κεϋνσιανισμού που αντίστοιχή της δεν έχει υπάρξει σε κυβέρνηση μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας από την εκλογή Μιτεράν στη Γαλλία το 1981. Στις συνθήκες του σημερινού αλαζονικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού αποτέλεσε κεραυνό για τους έχοντες και κατέχοντες. Ο πραγματικός κεραυνός όμως ήταν η αποδοχή του από τα λαϊκά στρώματα.